บทที่ 344

ส่วนเวินเอ๋อหว่านเพิ่งจะเดินออกไป กล้องของผู้กำกับก็กวาดมาทางนี้พอดี! หากช้าไปเพียงสองวินาที เธอก็คงหนีไม่พ้นแล้ว! โชคดีจริงๆ!

เวินเอ๋อหว่านลูบหน้าอกตัวเอง ตอนนี้ยังรู้สึกใจหายใจคว่ำอยู่ไม่น้อย: “ลืมกำชับเจ๋อจิ่งไปเสียสนิทเลย ว่าอย่าเอ่ยชื่อของฉันตอนขึ้นรับรางวัล...”

โชคยังดี ที่เขาพูดถึงเพียงชื่อมั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ